CİNNET MEVSİMİ

Köşe Yazarı; Bülent HAN

DEĞİŞİM KÖŞESİ:

CİNNET MEVSİMİ

​Bir kız çocuğu,   istediği ayakkabıyı almadığı için annesini merdivenlerden itiyor. Video annesi merdivenin dibinden kalkarken başlıyor. Anne acıyla söyleniyor. Fiziki acılarından çok yavrusunun davranışı içini acıtmıştır diye düşünüyor herkes. Aileler parçalanıyor. Babalar çocuklarının yanında eşlerini öldürüyor. Herkes bir öfke topu gibi. Sokakta trafikte hep bunu hissediyoruz, görüyoruz. Her gün bunun gibi yüzlerce haber akıyor medyada. Bir cinnet hali toplumu sarmalıyor. Huzurun olduğu bir toplumda bunlar yaşanır mı? Birileri de sürekli iyi olduğumuzu tekrar edip duruyor. Bir yanıyla bu cinnet hali bastırılan duyguların patlaması sonucu yaşanıyor.

​Her hafta yazmaya başlamadan önce “bari bu hafta eğlenceli bir yazı yazayım” diye düşünüyorum. İyi şeyler var hayatta bunlardan bahsedeyim diyorum hep. Ancak gerçekte öyle mi? Toplumun büyük bir kısmı huzursuz ve mutlu olamıyor. Elinde olsa herkes mutlu olurdu. Ancak gerçekte olan genel bir huzursuzluk hali. Başta geçim sıkıntısı her şeyi tetikliyor. Yaşanan patlama halleri bireylerin yaşamını ve çevresindekilerinin yaşamını acıya boğuyor.

Hâl böyleyken iyi şeyler yazmayı hep erteliyorum. Oysa yaşam devam etmeli. Yaşamak başlı başına bir güzellik ve iyi bir şey. Kendini kandırarak değil elbette. Ancak kendi gerçeğinden de koparak değil. Güzelliklerle birlikte zorlukları bilerek yaşamak bu cinnet hallerinden kurtarır ancak insanı.Çaresiz insanlar yaşamdan vazgeçerler. Umutsuzluk insanı çıkmaza sürükler. İnsan sürekli güzellikler içinde karşısına çıkan zorluklara çözüm düşünerek var olur. Ancak o zaman yaşamın sürdürülebilir olması mümkündür. İnsan aklı zorlukları bildiği kadar çözüm üretmeye de odaklanabilir. Böylelikle geleceğe adım atar. Gün gün geleceğini var eder.

“Bir “cinnet mevsimi “ herkesçe hissediliyor. Nereye gidiyoruz? Diye soruyor herkes. Bir yere gitmiyoruz,buradayız ve yaşamın zorluklarıyla mücadele etmek dün olduğu gibi bu gün de insanın başardığı bir şeydir.

Nasılda keyifsiz bir yazı. Ancak yine kâğıdın başına oturup yazmak umudun gereği. Yarın için bir şeyler düşünmeliyim. İşim bir yazı yazmak. İki kelam etmek bu hayata dair. Bir tane hayatımız var ve onu cenderelere hapsetmeden, çıkmazmış gibi görünen tüm hallerinden kurtarıp geleceği düşünmek işimiz. Hepimizin en zor dediğimiz zamanları oluyor. Her şey kuşatsa bile etrafımızı asla umutsuz olmuyoruz ve yarın için zihnimiz çalıştırıyoruz. Kim, ne, nasıl bizi çaresiz hissettirmeye çalışırsa çalışsın insanın hep başardığını bilmek yarını var ediyor. Nice karamsar konu bile olsa bir çözüm, bir çare bir yerlerde hep vardır ve sizin elinizi uzatıp onu almanızı beklemektedir. Onun için vazgeçmiyoruz hayattan, zorluklara karşı mücadele etmekten. Ve her birimiz bir zorluğu alt ettiğimiz zamanlardaki halimizi iyi biliyoruz. Daha da mutlu olmak için sıradaki zorlukları halletmemiz gerekiyor. Her ne kadar zor olursa olsun, hep bir çözüm buluyor insanlık. Onun bir parçasıyız. Onun deneyimlerini biliyor, okuyor ve öğreniyoruz. İnsanlık tarihi nice açmazlardan geçti. Nice zorlukları gördü ve hepsinde çözümler bulup bu günlere geldi.

Bu günlerin de geçeceğini bilmek yine kendi gücümüz ve aklımızın yoluyla olacaktır. Sizi çaresiz hissettiren her şey alt edilecek olandır. Yarınlarımız hep umutla var olmuştur. Hayallerimiz bâkidir. Güzel günlerimiz bu içten gelen isteklerle var olabilir.

Umutlarınız hep olsun. Güzel günler hayatımızın hakkıdır.

Sağlık ve sevgiyle kalın.

Bülent Han